Babamizi Cok Ozlemisiz.

Tugrul Haziran sonunda is icin gittigi Hindistan gezisinden dondu. Onun 1 haftalik yoklugunda bir kac kere Ozan'i skype ile gorme konusma firsati oldu. Ilk skype gorusmemizi oraya gidisinin 2. gunu yaptigimizda Ozan biraz duygusallasti, dudaklar buzulup gozleri doldu babasini ekranda gorunce.

Ama inanin bir hafta sonra babasi eve dondugunde boyle bir tepki beklemiyordum Ozan'dan. Tugrul havaalanindan eve geldiginde Ozan hala oglen uykusunu uyuyordu. Babasi o uyanana kadar valizini bosaltti, dusunu alip temizlendi, buyuk bulusmaya hazir hale geldi. Birazdan iste o an gelmisti, Ozan oglen uykusundan uyanmis, yataginda homurdaniyordu babasinin donusunden bihaber...

Odasina gittim, perdelerini actim. " Aman da benim tatli kuzum uyanmis, bak sana bir suprizim var, babasi gelmis Ozan'in. Hadi babamizi cagiralim, gel babasi! " dedim. Tugrul'un odaya girmesiyle bizim ki hickiriklara boguldu. Oyle icli icli hickirarak aglamaya basladi ki hepimiz sasirdik, hatta korktuk bile nefes alamiyor diye. 5-10 dakika boyunca hickira hickira agladiktan sonra rahatladi bizim ki, olayin sokunu da atti uzerinden. Sonra Tugrul'un yuzunu ellemeye basladi ama hickiriklar devam ediyor azalmis da olsa. Bizim ki cok iclenmis anlasilan babasinin yokluguna.

Dramatik bulusmanin sonunda keyifli bir oyun bekliyordu.

 

 

 

 

Posted with Blogsy